Utah

Zion (dag 13)

Zion (dag 13)

Jeroen

We rijden vandaag om 8:00 uur ‘s ochtends het park in. Hoewel het alweer dringen geblazen is bij de ingang, valt ons gelijk op dat het een stuk rustiger is dan gisteren.

De temperatuur is lager, zo’n 29 graden celsius. Nog steeds warm. Maar de bergen en bossen bieden schaduw. Deze omstandigheden maken het hiken een stuk aangenamer.

We lopen de trail naar de Emerald Pools. Dit is een mooie hike, die start bij de Lodge en onderweg fraaie uitzichten biedt. Het pad bestaat uit drie delen.

We komen eerst langs de Lower Emerald Pools, waar het water via een waterval in valt. Daarna lopen we door naar de Middle Emerald Pools. Hier zijn we bij het beginpunt van de waterval.

Als we ongeveer halverwege zijn, zien we een ranger. Ze is druk bezig met het poetsen van een rots. Omdat dit er een beetje vreemd uitziet, vraag ik wat ze aan het doen is. “Cleaning up the graffiti” zegt ze. Helaas is niet iedereen die het park bezoekt zuinig op de natuur.

Het laatste stukje van de hike naar de Upper Emerald Pools is het meest uitdagend. Als we er aankomen, worden we getrakteerd op een mooi bergmeertje, waar flinke kikkervissen in zwemmen. Dat wordt straks een heel paddenlegioen.

Via een andere route lopen we weer terug naar beneden. Onderweg zien we de mooie natuur. We spotten regelmatig een chipmunk. De diertjes zijn hier niet erg schuw.

Het is nog steeds drukker in Zion dan in de andere parken waar we geweest zijn. Blijkbaar is dit een populaire recreatiebestemming voor Amerikanen. Het is wel begrijpelijk, want de natuur is hier prachtig.

Van Bryce naar Zion (dag 12)

Van Bryce naar Zion (dag 12)

Jeroen

Vanuit Bryce is het een relatief kort stuk rijden naar Zion National Park. In iets meer dan 2 uur zijn we bij de ingang van het park.

We gaan via de oostelijke ingang naar binnen, wat ons in staat stelt om met onze eigen auto een stuk door het park te rijden. Het uitzicht vanaf deze “Scenic Drive” is fenomenaal.

Het Zion National Park bestaat uit een kloof waarin de Virgin rivier stroomt. In tegenstelling tot de Grand Canyon kun je hier eenvoudig bij de rivier komen. Langs de rivier is de natuur prachtig en divers.

De mooiste plekken in Zion zijn alleen bereikbaar na lange wandelingen door het gebied. Tussen de beginpunten van die hikes rijdt een shuttlebus.

We besluiten de Riverside Walk te doen, die niet al te moeilijk is en waarvan het pad langs de rivier loopt. Al snel is het ons duidelijk dat we beter niet al te uitdagende hikes kunnen doen vandaag.

Het is ontzettend druk in het park. Hele kuddes mensen gaan met de shuttle naar de belangrijkste punten en het is dringen geblazen op de paden. Dat is niet hoe wij een natuurpark willen beleven. Het lijkt hier meer op een recreatiegebied.

Daar komt bij dat de temperatuur oploopt tot maar liefst 42 graden celsius. Het is heel zwaar onder deze omstandigheden in de volle zon te lopen. Helemaal als je stukken moet klimmen. Maar op het stuk dat we lopen, komen we genoeg kinderen en ouderen tegen. Wat voor toverdrank hebben zij gedronken?

Na de Riverside hike besluiten wij het voor gezien te houden. Als die gekke Amerikanen zichzelf willen pijnigen moeten ze dat zelf weten. We hebben morgen nog een dag om Zion te verkennen. Hopelijk is het dan rustiger, want het is dan maandag en we zijn de weekendtoeristen dan kwijt. We kunnen ook wat vroeger het park in gaan, waardoor de temperatuur wat aangenamer zal zijn.

Bryce Canyon (dag 11)

Bryce Canyon (dag 11)

Jeroen

De rit van Moab naar Utah maakt ons nog eens duidelijk dat Utah een hele mooie staat is. De woestijnen zijn hier ontzettend fraai, met alle bergen en rotsen die zich in het landschap bevinden.

We rijden niet alleen door woestijn, maar ook door agrarische groene gebieden en bossen.

Bryce Canyon National Park heeft een geheel eigen charme. De uitzichtpunten hier zijn weids en hoog. Maar het is niet alleen de hoogte en de weidsheid die indruk maakt.

De kloof is bezaaid met hoodoos, roodkleurige stenen pilaren. Het zijn enorme stenen. We hebben nog nooit zoiets gezien. Wat het gebied verder uniek maakt zijn de bomen die er tussendoor groeien.

De toegang tot het park is strak georganiseerd, zoals we tot nog toe in alle nationale parken hebben ervaren. De belangrijkste uitkijkpunten zijn bereikbaar via een gratis shuttlebus. Ze rijden zo vaak dat we meerdere keren een prive shuttle hebben.

We maken een hike naar beneden via een plek die de Queen’s Garden wordt genoemd. De reden is dat een van de stenen op koningin Elizabeth zou lijken. Wij zien de gelijkenis niet. Maar het gebied is er niet minder mooi om.

Het is een zware klim, want als je naar beneden gaat moet je ook weer naar boven. Maar het is zeer de moeite waard tussen de hoodoos door te lopen en ze van dichtbij te zien. Dan valt pas op hoe groot de rotsen eigenlijk zijn.

Het is een mooie wandeling waarbij we voortdurend in de gaten worden gehouden door een legertje chipmunks die zich in de bossen bevinden en zich af en toe laten zien.

Arches National Park (dag 10)

Arches National Park (dag 10)

Jeroen

We hebben een drukke dag vandaag. Vanuit Page is het ruim 4,5 uur rijden naar onze volgende bestemming, Arches National Park.

Het is om meerdere redenen een uitdaging, want met de tickets die we hebben voor het park, mogen we alleen tussen 14:00 en 15:00 naar binnen. Ook rijden we een andere Amerikaanse staat binnen, Utah, die een uur tijdsverschil heeft met Arizona.

Dat betekent dat we vroeg weg moeten. Om op tijd bij het park te zijn gaan we vroeg ontbijten, dat kan gelukkig bij het hotel. Veel hotels bieden geen ontbijt aan in Amerika. Je moet dan naar een apart ontbijtrestaurant. Maar dat hoeft hier dus niet, dat spaart tijd.

Het is echter niet bepaald een 5-sterren ontbijt. Ik vraag om wat toast en probeer dit vervolgens in de toaster te doen, maar die werkt niet. Als ik vraag hoe ik mijn broodjes dan moet toasten, zegt de serveerster “doe ze maar in de microwave”. Ok, dan maar geen toast.

Om 8:00 uur ’s ochtends checken we uit, starten de auto en gaan we op weg naar Arches.

De rit door het woestijnlandschap is weer prachtig. We rijden urenlang door de woestijn, met wijdse uitzichten en bizarre rotsformaties, door Navajo en Apache gebied. We passeren het Four Corners point, waar vier staten bij elkaar komen: Arizona, Utah, New Mexico en Colorado. Helaas laat ons strakke schema het niet toe om een uitstapje naar de andere staten te maken.

We rijden Utah binnen. Ongeveer op de helft stoppen we op een verlaten weg. Ik zie mijn kans schoon om even te plassen in de berm. Nog geen tien seconden later horen we een sirene. De Highway Patrol. Hoe is het mogelijk. Ik kijk verschrikt achterom. Een boze agent roept me toe “does it look like a toilet here?” en rijdt dan gelukkig door. Ik kom met de schrik vrij.

Je zou denken dat ze blij zijn met wat extra water in de woestijn in Utah. Kennelijk niet.

We vervolgen onze weg en komen aan bij Arches National Park. Arches is een heel bijzonder gebied, omdat je hier verschillende door de natuur gevormde stenen bogen bij elkaar vind.

Om het park in te komen staan we een half uurtje in de file bij de ingang. Dit is gangbaar. Gelukkig zijn we op tijd.

Eenmaal in het park kunnen we ons vergapen aan de bizarre zandsteenformaties die door erosie zijn ontstaan. Waaronder dus een heel aantal stenen bogen. Zeer de moeite waard. We rijden naar een centraal punt, waar we via een hike zowel Windows Arches, Turret Arch en Double Arches kunnen bereiken.

Vervolgens rijden we door naar ons hotel in Moab. Tegenover het hotel is de Moab Brewery te vinden, waar ze naast plaatselijk gebrouwen bier een Moab Monster burger serveren, die we uiteraard proberen.