Californië

San Francisco (dag 20)

San Francisco (dag 20)

Jeroen

De laatste dag voor vertrek brengen we door in San Francisco.

We stappen vroeg in een Uber om de California Academy of Sciences te bezoeken. Nadat we een bord met pancakes hebben gegeten bij de diner op de hoek.

De Academy is in het Golden Gate park. Omdat we er vroeg bij zijn, vermijden we de drukte.

Er is een groot aquarium te bewonderen. Het is leuk dat ze hier veel aandacht besteden aan vreemde soorten en aan zoetwater vissen. Dat zie je niet vaak.

In het planetarium zien we een show over koraalriffen. De T-Rex in de hal lijkt ons een beetje aan de kleine kant. Hij heeft wel netjes een mondkapje op.

In de middag bezoek ik China Town. Dit is een iconische wijk. Met de grootste verzameling Chinese eethuizen, winkels en culturele evenementen buiten Azië.

Het is een ideale plek om te speuren naar souvenirs. Al lijkt het soms een beetje op Ali Express, zoveel rommel wordt er verkocht.

Bij het struinen door de stad valt helaas op dat er veel zwervers te vinden zijn. Ze zitten in trappenhuizen of bedelen voor de restaurants. Het is een vreemd contrast met de ontspannen sfeer en de luxe huizen die je in dit deel van San Francisco ziet.

Het avondeten nuttigen we bij SF Pizza. Waar ze bewijzen dat in San Francisco heerlijke pizza’s worden gebakken. American style.

We kunnen terugkijken op een mooie reis. Waarin we veel mooie dingen hebben gezien en beleefd. En waarin we onszelf tot het uiterste hebben gedreven.

Overal in Amerika zijn de laatste jaren bierbrouwerijen ontstaan, die plaatselijk bier brouwen. We hebben op veel plekken waar we geweest zijn, voor ons onbekende biertjes geprobeerd.

Enkele eervolle vermeldingen: Angel’s Landing, Moab Pilsner, Johnny Frutah, Silver Reef Agua Del Diablo Lager, Washington Gold Cider, California Lager en Sierra Pale Ale.

Van Yosemite naar San Francisco (dag 19)

Van Yosemite naar San Francisco (dag 19)

Jeroen

Het laatste stuk dat we moeten rijden gaat van Yosemite naar San Francisco. We rijden uren door het typische Californische landschap. Verdord gras met hier en daar een boompje.

In San Francisco gaan we naar de Golden Gate brug. Die is helaas verstopt onder een dikke wolk.

Omdat we nog niet kunnen inchecken in ons hotel, gaan we de stad verkennen. We parkeren de auto bij een winkelcentrum en lopen door de kenmerkende wijken van San Francisco.

We treffen het, want niet ver van waar we geparkeerd hebben, staan de kantoren van Lucasarts. Herkenbaar aan de Yoda Fountain.

Yoda fountain

Even verderop zien we het Palace of Fine Arts. Een nogal grotesk nagemaakt Romeins bouwwerk, dat een overblijfsel is van een wereldtentoonstelling uit 1915.

Terwijl we terug naar de auto lopen, valt op dat San Francisco geen vlakke stad is. We moeten hele stukken klimmen, op best wel schuine hellingen.

Ons hotel zit naast Union Square. Dat is het centrale plein. Een perfecte locatie vanwaar we de stad morgen nog wat verder kunnen gaan verkennen.

Yosemite National Park (dag 18)

Yosemite National Park (dag 18)

Jeroen

Yosemite is het laatste park dat we bezoeken op onze reis, en één van de mooiste.

Een hevige bosbrand houdt huis in een deel van het park. Daarom is niet het hele park open. Er is echter nog meer dan genoeg te zien.

We verblijven vlakbij het park, wederom in een lodge die de naam Cedar Lodge draagt. Dit keer gelukkig wel met airco. De temperatuur is in dit gebied nog een stuk hoger dan in Kings Canyon.

We rijden vroeg het park in. Onze bedoeling is om met de gratis shuttlebus het park te verkennen, zoals we dat ook in de andere parken hebben gedaan. De shuttlebus blijkt echter niet of nauwelijks te rijden. Waarom weten we niet. Dan maar met onze eigen auto het park verder verkennen.

Wat Yosemite zo mooi maakt, is de combinatie van grillige bergen, fraaie bossen, groene weides, watervallen en kabbelende beekjes.

Al deze ingrediënten ervaren we ten volle op onze hikes door het park. Langs iconische punten als El Capitan, Mirror Lake en Tunnel View.

Eekhoorntjes zijn in overvloed te vinden. Ze rennen op onverwachte momenten over de weg. Helaas is niet elke oversteekpoging succesvol.

We komen zelfs een beer tegen op één van de paden! Gelukkig is hij moe en gaat hij slapen. We kunnen onze weg vredig vervolgen, zonder een sprintje te hoeven trekken.

Sequoia National Park (dag 17)

Sequoia National Park (dag 17)

Jeroen

We worden wakker in de John Muir Lodge, midden in de bossen. We ruiken de geur van dennennaalden en horen het geluid van tjilpende vogels en ritselende takjes.

Wat een contrast met gisteren, toen we op de Las Vegas strip waren. Vol met neon lichten en langsrazende hummers.

Hoewel wakker worden met een briesje uit het bos heerlijk kan zijn, waren wij minder blij met het ontbreken van airco in de Lodge. Een temperatuur rond de 30 graden ’s nachts is niet comfortabel.

De Lodge is vernoemd naar John Muir, een natuurbeschermer die verantwoordelijk is voor de stichting van Sequoia National Park en Yosemite National Park. Dankzij zijn activisme is er aandacht naar natuurbescherming gegaan en kunnen we dit moois nu bezoeken.

We rijden door Kings Canyon National Park naar Sequoia National Park. Een prachtige rit door dit fascinerende woud.

Wat me opvalt, is dat de sequoia bomen redelijk spaarzaam zijn in het gebied. Ik had verwacht een heel bos vol met mammoetbomen aan te treffen, maar dat is niet het geval. Af en toe zie je groepjes sequoia staan tussen de andere bomen.

Hoewel de meeste bomen in dit woud vrij groot zijn, steken de sequoia’s er ruim bovenuit. Niet alleen door hun lengte, maar vooral door hun dikte.

We zien helaas een hoop bos dat verbrand is. Het lijkt erop dat zeker 20% van al het bos vernietigd is door recente bosbranden. Dat voorspelt weinig goeds voor de toekomst.

Sequoia’s zijn door hun grootte en robuuste stam beter bestand tegen de branden. De meeste mammoetbomen hebben littekens die erop duiden dat ze ooit een brand overleefd hebben. Maar tegen een te stevige brand kan zelfs een sequoia niet op.

De bomen zijn een fenomenaal gezicht. Als je er vlak naast staat, voel je je klein en nietig. Het is bijzonder om ze zo te kunnen aanschouwen.

De allergrootste bomen hebben een naam gekregen en staan achter hekjes. Maar er zijn genoeg sequoia’s die naamloos en sereen in het bos staan. We stoppen langs de weg bij een groepje sequoia’s om ze van dichtbij te bekijken.

We zien de koningen van het bos in hun volle glorie. Maar ook staan er omgevallen exemplaren. Een ontwortelde sequoia laat zien hoe groot het wortelsysteem van deze bomen is.

Een reuzensequoia die het begeeft is zeldzaam: ze kunnen meer dan 3000 jaar oud worden. Dat betekent dat ze er al stonden voordat het Romeinse Rijk ontstond. Ze hebben heel wat meegemaakt.

General Sherman

De General Sherman is de grootste sequoia, de grootste boom en daarmee ook het grootste levende wezen op de planeet.

We lopen het pad richting de Sherman. Een paar keer denken we de boom in kwestie te zien. Dat blijkt niet het geval. In het bos waar General Sherman staat, zijn nog veel meer reuzensequoia’s te vinden.

Wanneer we de enige echte General Sherman van dichtbij zien, moeten we constateren dat deze boom toch een stuk groter en indrukwekkender is dan alle bomen er omheen, zelfs dan de General Grant die we gisteren hebben gezien.

De General Sherman is 83 meter hoog en de stam heeft een omtrek van 31 meter. Het is een ontzagwekkende boom. Het is niet mogelijk hem in zijn geheel van dichtbij op de foto te zetten.

Nadat we de General Sherman hebben gezien, zijn alle bomen kleiner. Een mooi moment om onze reis te vervolgen naar Yosemite National Park, dat 4,5 uur rijden ten noorden van Sequoia ligt.

Van Vegas naar Kings Canyon (dag 16)

Van Vegas naar Kings Canyon (dag 16)

Jeroen

De langste rit van deze reis. Bijna 7 uur. We stappen met wat voorbehoud in de auto. Gelukkig blijft Leander op de been en kan hij ondanks zijn Corona-symptomen een stuk rijden, zodat we af kunnen wisselen tijdens de rit.

Het eerste deel van de trip is vrij saai. Lange rechte wegen door de woestijn. Nevada zijn we relatief snel weer uit. We vervolgen onze reis door Californië.

In Californië wordt de weg wat interessanter. We rijden door een groot windmolenpark en langs een begraafplaats voor vliegtuigen.

In het plaatsje Bakers moeten we tanken. Laat daar nu net de grootste thermometer ter wereld staan! Pakken we dat bucketlist item toch maar even mee.

We rijden daarna door een groot agrarisch gebied waar amandelen en sinaasappelen worden gekweekt.

Uren rijden later, komen we in de buurt van het gebied waar de sequoia bomen te vinden zijn. De grootste bomen ter wereld. Het duurt een hele tijd voordat we ze zien. Zelfs als we het bord met daarom ‘Sequoia National Forest’ erop zijn gepasseerd.

Maar als ze in beeld komen, valt direct op hoe immens groot deze bomen zijn. Indrukwekkend is een understatement.

Ons verblijf bevind zich in Kings Canyon National Park. Een zusterpark van Sequoia. Ook in Kings Canyon zijn giant sequoia’s te vinden. Wat heet: de op één na grootste staat er, de General Grant.

Ons verblijf, de John Muir Lodge, ligt vlakbij de beroemde boom, dus die gaan we gelijk bekijken. Op het pad ernaartoe kunnen we ons vergapen aan nog een aantal van de majestueuze sequoia bomen. Helaas nog wel achter een hekje. Hopelijk kunnen we morgen wat meer in contact komen met het woud.

Op weg naar de Grand Canyon (dag 7)

Jeroen

Er zitten twee dagen in ons reisschema waarop we een flinke afstand moeten afleggen. Vandaag is zo’n dag. We rijden van Indian Wells, California tot aan de Grand Canyon in Arizona. Ruim 650 kilometer en 6 uur in de auto.

We vertrekken vroeg en wisselen het rijden af. We rijden over eindeloos rechte wegen, door woestijn, bossen en bergen. We steken de Colorado rivier over en een aantal spoorwegovergangen.

Je moet hier niet vergeten op tijd te tanken, want soms komt er in 100 mijl geen tankstation voorbij. Het land om ons heen is leeg en verlaten

We arriveren rond 15:00 plaatselijke tijd in Tusayan. Een klein plaatsje vlakbij de Canyon. Het dorp bestaat vooral uit hotels en eetgelegenheden.

We kunnen hier even uitrusten. In het hotel is een Western bar waar we Arizona bier proberen en een T-bone steak.

Morgen hebben we de hele dag de tijd om de Grand Canyon te gaan bekijken.

De kust van Californië (dag 3)

De kust van Californië (dag 3)

Jeroen

Deze ochtend zitten we weer bij Denny’s om een bord American Pancakes naar binnen te werken.

We hebben een flinke rit van ruim 4,5 uur voor de boeg vandaag. Dat is niet erg, want zodra we Monterey uitrijden, merken we dat de kust aanzienlijk mooier wordt. Prachtige kliffen, rotsachtige kust afgewisseld met kleine strandjes.

De weg slingert zich langs de Pacific. We vallen van de ene verbazing in de andere. Het landschap is zo mooi, dat het zich moeilijk laat beschrijven. We rijden hier door het Big Sur national park.

Regelmatig stoppen we even uit, om van een bijzonder uitzicht of een mooie plek te genieten.

Er staan bordjes langs de kant met “Vista Point”. Als we die zien, besluiten we even te stoppen om te kijken waarom deze plek een bordje verdient. Dat is een goede keuze. Want er is elke keer wel weer wat bijzonders te zien.

Een eervolle vermelding krijgen twee locaties: de Bixby Bridge, gebouwd in de jaren ’30…

…en het paradijselijke McWay Falls.

We observeren een kudde zeeolifanten. De dieren liggen lekker te zonnen op het strand.

Bij een strandje waar een groot rotsblok in zee ligt, ziet Leander een kans op een mooie photo opportunity. Hij rent tussen de golven door naar het rotsblok om erop te klimmen. Het blijkt echter lastiger om erop te klimmen dan gedacht, waardoor de golven hem te grazen nemen.

Hij slaagt uiteindelijk wel in zijn missie. De foto is een mooie beloning voor deze gewaagde actie. Zijn kleren zijn behoorlijk nat geworden. Maar dat zie je niet op de foto. Een bezoekje aan een wasserette lost dat probleem ook weer op.

Het zijn zoveel mooie plekken, dat we geen tijd hebben om overal te stoppen.

Wanneer we dichterbij onze eindbestemming Santa Barbara komen, gaat de route een stukje landinwaarts. Het wordt wat drukker op de weg, waardoor we een tijdje in de file staan. Het landschap bestaat hier voornamelijk uit gele graslanden, met af en toe een eenzame boompje.

In Santa Barbara komen we rond etenstijd aan. We zitten in de Sandpiper Lodge. Een typisch Amerikaans Motel-achtig gebouw.

Wat even wennen is in Amerika, is dat internet geen vanzelfsprekendheid is. We zijn goed voorbereid op reis gegaan met Amerikaanse SIM-kaarten. Desondanks hebben we geen bereik buiten de grote steden.

De hotels hebben abominabele wifi. Bellen via WhatsApp wordt geblokkeerd. Dit is op te lossen door een VPN te gebruiken. In Californië, toch de staat waar alle grote tech bedrijven vandaan komen, verwacht je dit niet.

In de straat waar we zitten, zijn genoeg opties te vinden voor een snelle hap. We kiezen er deze keer voor een steakhouse te proberen. Chuck’s Hawaian Steakhouse gaat er prat op sinds 1965 excellente kwaliteit te serveren. Die kwaliteit drukken ze zoals gewoonlijk behalve in de smaak ook uit in de hoeveelheid. De 12 oz New York steak laat ik me goed smaken.

Van San Francisco naar Monterey (dag 2)

Van San Francisco naar Monterey (dag 2)

Jeroen

We zijn vroeg uit de veren vandaag. Dankzij de jetlag staan we om zes uur al op. Gelukkig zijn er in de VS ontbijtrestaurants die 24/7 open zijn. Er is een Denny’s bij het hotel om de hoek. Hier kun je elke minuut van de dag terecht voor een mok met koffie die onbeperkt wordt bijgevuld en een reusachtig ontbijt waar een heel weeshuis een week van kan eten.

We nemen plaats in de Denny’s. Ik kies voor pannenkoeken met seizoensvruchten. Leander durft het aan en bestelt een lumberjack breakfast met spek, worstjes, ei, pannenkoeken en geraspte aardappel. Respect. Ik doe het hem niet na.

Met deze goede bodem rijden we naar het centrum van Monterey, dat dorps aandoet. De stad mikt op families die er komen voor een dagje uit. Een belangrijk gebied langs de kust is de Cannery Row. Hier zijn de belangrijkste toeristische attracties van Monterey te vinden.

Het aquarium is één van de meest geadverteerde attracties van de stad. We besluiten een kijkje te nemen. De entree is $50 per persoon. Dus dan moet het wel wat zijn.

Als we binnen komen, zijn we niet direct onder de indruk. Het is erg druk in het aquarium. Daardoor is het lastig ervan te genieten. Er zijn wel enkele plekken die bijzonder zijn, zoals de kwallen en de hoofdtank, waarin een school sardientjes wordt vergezeld door enorme tonijn, haaien en zelfs een echte maanvis.

In Monterey lopen we een rondje over de Cannery Row. Het stadje heeft een bloeiperiode gekend tijdens de jaren 40. Toen werden er sardientjes gevangen, die in ingeblikte vorm werden verkocht. Een zeer winstgevende activiteit. De visserij werd steeds verder uitgebreid. Tot er op een zeker moment bijna geen vis meer gevangen werd. De Cannery Row werd abrupt verlaten. De werven stonden er verlaten bij. Nu is het een toeristische attractie. Op typisch Amerikaanse wijze wordt het bestaan van de vissers geromantiseerd en herdacht.

We rijden verder langs te kust en komen bij de 17-mile drive, de toegangsweg tot Pebble Beach. Een mooi stuk van de Californische kust. Je hebt hier mooie stranden, omringd door Cyprus bomen. Hier is ook een beroemde golfbaan. We bezoeken enkele iconische uitzichtpunten, zoals de The Lonely Cypress.

Onze volgende hotel heet Redwood. De medewerkster van de balie heeft een snerpende Amerikaanse stem. Ze helpt ons herinneren dat we nooit spullen in de auto moeten laten liggen tijdens het inchecken. “Bendes halen dan alles uit je auto. Als je terug komt, is hij leeg” zo weet ze zeker.

Ze is ons goed gezind, want ze kan korting regelen bij het restaurant dat bij het hotel zit. “De hamburgers zijn daar zó groot” zegt ze, terwijl ze met haar handen een maat aangeeft die van een Big Mac een klein tussendoortje maakt. Of het lekker is, zegt ze er niet bij. Blijkbaar is de grootte het enige verkoopargument dat van belang is.

De vlucht naar San Francisco (dag 1)

Jeroen

We houden ons hart vast als we vertrekken richting Schiphol. Er is een tekort aan personeel bij de security check. Hierdoor wordt aangeraden vier uur van tevoren naar de luchthaven te komen. Diverse vluchten zijn zelfs al geannuleerd. Gelukkig niet die van ons.

We bereiden ons voor op het ergste. Misschien valt het daarom mee. We zijn twee uur bezig van inchecken tot aan de gate. Nog genoeg tijd over voor een biertje en een burgertje, om de vakantie goed te beginnen.

De vlucht van United Airlines naar San Francisco verloopt vlekkeloos. Nauwelijks turbulentie in de moderne Boeing 787. Onderweg genieten we van prachtige uitzichten op Groenland en de baai van San Francisco.

Maar als we geland zijn, zijn we er nog niet. In Amerika laten ze je graag lijden op de luchthavens. Ruim twee uur staan we in de rij voor een paspoort controle. Niemand vind dat raar. Wat ze op Schiphol abnormaal vinden, is hier de norm.

De huurauto is dan weer snel opgehaald. We mogen een geparkeerde auto uitkiezen. We kiezen voor een grijze Nissan Altima. Hiermee rijden in een paar minuten naar ons eerste hotel: Focus SFO. Een eenvoudig hotel vlakbij het vliegveld, waar we vooral proberen niet te snel in slaap te vallen. De jetlag hakt er echter toch in. We houden het vol tot ongeveer negen uur plaatselijke tijd.