We verruilen het rustige dorpje Springdale voor het knotsgekke Las Vegas. De rit er naartoe is relatief kort, zo’n 2,5 uur. We rijden door drie staten: Utah, Arizona en Nevada.
Van verre kunnen we Vegas al zien liggen. Als we de stad inrijden, worden we getrakteerd op een woud aan reclameborden langs de weg. Het valt ons op dat een groot gedeelte van de borden adverteert voor injury lawyers. Die staan je bij als je een kwetsuur oploopt in één van de hotels. Blijkbaar erg lucratief!
Wij verblijven in het Tropicana hotel. Eén van de oudere hotels, perfect centraal gelegen aan de strip. Bij aankomst vragen we een kamer op een hoge verdieping en die wens wordt gehonoreerd: op de 17e verdieping hebben we een mooi uitzicht
We maken een verkennend rondje langs de omliggende hotels en de strip. MGM Grand, New York New York, Ceasar’s Palace, Excalibur, Luxor, Bally’s, Bellagio’s en Mandalay Bay.
Je kunt uren rondlopen door al deze hotels. Elk hotel beschikt over een eindloze hal met gokkasten en speeltafels. Zelfs op de bar zijn schermen aangebracht, zodat tijdens het bestellen van een pilsje de kassa door kan rinkelen.
Er komt een kakofonie van licht en geluid op je af wanneer je door de airconditioned ruimtes loopt.
Buiten is bijna niemand te vinden. Dat is ook niet zo gek, als je bedenkt dat de temperatuur tegen de 40 graden is. Zelfs ‘s nachts koelt het niet verder af dan 32 graden Celsius.
We zien de beroemde fonteinen van Bellagio’s en eten een uitstekende hamburger bij Johnny Rocket’s.
In de avond begeven we ons naar het MGM Grand voor een voorstelling van David Copperfield, die we last minute geboekt hebben. Heel Las Vegas hangt vol met zijn hoofd, dus er wordt genoeg reclame voor gemaakt.
Copperfield is zichtbaar ouder geworden. Maar een oude meester verleert zijn kunstjes niet. In het relatief kleine theater tovert hij een auto tevoorschijn, een ufo en zelfs een T-rex.
