Nevada – VS West Coast Roadtrip

Van Vegas naar Kings Canyon (dag 16)

15 juli 202216 juli 2022Jeroen

De langste rit van deze reis. Bijna 7 uur. We stappen met wat voorbehoud in de auto. Gelukkig blijft Leander op de been en kan hij ondanks zijn Corona-symptomen een stuk rijden, zodat we af kunnen wisselen tijdens de rit.

Het eerste deel van de trip is vrij saai. Lange rechte wegen door de woestijn. Nevada zijn we relatief snel weer uit. We vervolgen onze reis door Californië.

In Californië wordt de weg wat interessanter. We rijden door een groot windmolenpark en langs een begraafplaats voor vliegtuigen.

In het plaatsje Bakers moeten we tanken. Laat daar nu net de grootste thermometer ter wereld staan! Pakken we dat bucketlist item toch maar even mee.

We rijden daarna door een groot agrarisch gebied waar amandelen en sinaasappelen worden gekweekt.

Uren rijden later, komen we in de buurt van het gebied waar de sequoia bomen te vinden zijn. De grootste bomen ter wereld. Het duurt een hele tijd voordat we ze zien. Zelfs als we het bord met daarom ‘Sequoia National Forest’ erop zijn gepasseerd.

Maar als ze in beeld komen, valt direct op hoe immens groot deze bomen zijn. Indrukwekkend is een understatement.

Ons verblijf bevind zich in Kings Canyon National Park. Een zusterpark van Sequoia. Ook in Kings Canyon zijn giant sequoia’s te vinden. Wat heet: de op één na grootste staat er, de General Grant.

Ons verblijf, de John Muir Lodge, ligt vlakbij de beroemde boom, dus die gaan we gelijk bekijken. Op het pad ernaartoe kunnen we ons vergapen aan nog een aantal van de majestueuze sequoia bomen. Helaas nog wel achter een hekje. Hopelijk kunnen we morgen wat meer in contact komen met het woud.

Las Vegas en de Hoover Dam (dag 15)

14 juli 202215 juli 2022Jeroen

We worden wakker met uitzicht op de strip.

We hebben honger, dus we gaan een ontbijtje halen. Het hotel serveert wel ontbijt, maar dat is beperkt en duur. Eens kijken of er een Denny’s in de buurt zit. Dat blijkt wel snor te zitten.

We lopen over de strip en zelfs om 8:00 uur ’s ochtends moeten we nog vrouwen met opgeblazen borsten en glitterpakjes ontwijken. Die willen met je op de foto, waar je vervolgens voor moet betalen.

Bij de Denny’s staat er zowaar een rij tot buiten. Maar de 9-graans pannenkoeken met vruchtjes smaken weer als vanouds.

De casino’s zijn zo groot en talrijk dat je er moeiteloos in verdwaalt. Dag en nacht operationeel.

We doen nog wat boodschappen en omdat Leander verkoudheidsklachten heeft, gaan we langs de CVS om een Covid-19 testkit te halen. Helaas: positief. We moeten ons verblijf in Vegas wat aanpassen. In plaats van een shooting range, wat ons oorspronkelijke plan was, gaan we naar de Hoover Dam. Dat is in de buitenlucht en daar kunnen we voldoende afstand houden.

We hopen dat onze klachten beperkt blijven. Zeker met het oog op de dag van morgen, want dan moeten we bijna 7 uur rijden naar onze volgende bestemming.

Een goed nieuwtje bereikt ons ook vandaag. Mijn laptop die ik in Moab vergeten was op de kamer, is in Las Vegas gearriveerd. Na een telefoontje met het hotel heeft de vriendelijke receptiemedewerker mijn Macbook gevonden en opgestuurd via FedEx. Wat mij in staat stelt dit blogje te typen. Wat een opluchting!

De Hoover Dam

De Hoover Dam is een stuwdam die vlakbij Las Vegas ligt. Het is een project uit de Grote Depressie, toen duizenden werklozen aan de dam werkten van 1931 tot 1935.

De schaal van de dam en het bijbehorende stuwmeer zijn onvoorstelbaar. Lake Mead bevat, als het helemaal gevuld is, zoveel water dat je de staat Pennsylvania ermee onderwater zou kunnen zetten.

Nu is het meer allang niet meer volledig gevuld. Sterker nog, er zit zo weinig water in dat men zich daar grote zorgen over maakt. Zou het meer teveel droogvallen, dan kan er geen elektriciteit meer door de dam gegenereerd worden en dat is einde verhaal voor Las Vegas en omgeving.

We kunnen bij de dam goed zien hoe ernstig het is. De witte aanslag op de bergen rondom het meer geven aan hoe hoog de waterstand is geweest in het verleden.

We blijven niet te lang buiten bij de dam. De temperatuur meet vandaag 117 graden Fahrenheit, omgerekend 47 graden Celsius. Dan is zelfs de wind, die vrij stevig waait, niet meer aangenaam maar een gloeiendhete föhn. Je verdampt waar je bij staat.

Van Springdale naar Las Vegas (dag 14)

13 juli 202215 juli 2022Jeroen

We verruilen het rustige dorpje Springdale voor het knotsgekke Las Vegas. De rit er naartoe is relatief kort, zo’n 2,5 uur. We rijden door drie staten: Utah, Arizona en Nevada.

Van verre kunnen we Vegas al zien liggen. Als we de stad inrijden, worden we getrakteerd op een woud aan reclameborden langs de weg. Het valt ons op dat een groot gedeelte van de borden adverteert voor injury lawyers. Die staan je bij als je een kwetsuur oploopt in één van de hotels. Blijkbaar erg lucratief!

Wij verblijven in het Tropicana hotel. Eén van de oudere hotels, perfect centraal gelegen aan de strip. Bij aankomst vragen we een kamer op een hoge verdieping en die wens wordt gehonoreerd: op de 17e verdieping hebben we een mooi uitzicht

We maken een verkennend rondje langs de omliggende hotels en de strip. MGM Grand, New York New York, Ceasar’s Palace, Excalibur, Luxor, Bally’s, Bellagio’s en Mandalay Bay.

Je kunt uren rondlopen door al deze hotels. Elk hotel beschikt over een eindloze hal met gokkasten en speeltafels. Zelfs op de bar zijn schermen aangebracht, zodat tijdens het bestellen van een pilsje de kassa door kan rinkelen.

Er komt een kakofonie van licht en geluid op je af wanneer je door de airconditioned ruimtes loopt.

Buiten is bijna niemand te vinden. Dat is ook niet zo gek, als je bedenkt dat de temperatuur tegen de 40 graden is. Zelfs ‘s nachts koelt het niet verder af dan 32 graden Celsius.

We zien de beroemde fonteinen van Bellagio’s en eten een uitstekende hamburger bij Johnny Rocket’s.

In de avond begeven we ons naar het MGM Grand voor een voorstelling van David Copperfield, die we last minute geboekt hebben. Heel Las Vegas hangt vol met zijn hoofd, dus er wordt genoeg reclame voor gemaakt.

Copperfield is zichtbaar ouder geworden. Maar een oude meester verleert zijn kunstjes niet. In het relatief kleine theater tovert hij een auto tevoorschijn, een ufo en zelfs een T-rex.