Deze ochtend zitten we weer bij Denny’s om een bord American Pancakes naar binnen te werken.
We hebben een flinke rit van ruim 4,5 uur voor de boeg vandaag. Dat is niet erg, want zodra we Monterey uitrijden, merken we dat de kust aanzienlijk mooier wordt. Prachtige kliffen, rotsachtige kust afgewisseld met kleine strandjes.
De weg slingert zich langs de Pacific. We vallen van de ene verbazing in de andere. Het landschap is zo mooi, dat het zich moeilijk laat beschrijven. We rijden hier door het Big Sur national park.
Regelmatig stoppen we even uit, om van een bijzonder uitzicht of een mooie plek te genieten.
Er staan bordjes langs de kant met “Vista Point”. Als we die zien, besluiten we even te stoppen om te kijken waarom deze plek een bordje verdient. Dat is een goede keuze. Want er is elke keer wel weer wat bijzonders te zien.
Een eervolle vermelding krijgen twee locaties: de Bixby Bridge, gebouwd in de jaren ’30…
…en het paradijselijke McWay Falls.
We observeren een kudde zeeolifanten. De dieren liggen lekker te zonnen op het strand.
Bij een strandje waar een groot rotsblok in zee ligt, ziet Leander een kans op een mooie photo opportunity. Hij rent tussen de golven door naar het rotsblok om erop te klimmen. Het blijkt echter lastiger om erop te klimmen dan gedacht, waardoor de golven hem te grazen nemen.
Hij slaagt uiteindelijk wel in zijn missie. De foto is een mooie beloning voor deze gewaagde actie. Zijn kleren zijn behoorlijk nat geworden. Maar dat zie je niet op de foto. Een bezoekje aan een wasserette lost dat probleem ook weer op.
Het zijn zoveel mooie plekken, dat we geen tijd hebben om overal te stoppen.
Wanneer we dichterbij onze eindbestemming Santa Barbara komen, gaat de route een stukje landinwaarts. Het wordt wat drukker op de weg, waardoor we een tijdje in de file staan. Het landschap bestaat hier voornamelijk uit gele graslanden, met af en toe een eenzame boompje.
In Santa Barbara komen we rond etenstijd aan. We zitten in de Sandpiper Lodge. Een typisch Amerikaans Motel-achtig gebouw.
Wat even wennen is in Amerika, is dat internet geen vanzelfsprekendheid is. We zijn goed voorbereid op reis gegaan met Amerikaanse SIM-kaarten. Desondanks hebben we geen bereik buiten de grote steden.
De hotels hebben abominabele wifi. Bellen via WhatsApp wordt geblokkeerd. Dit is op te lossen door een VPN te gebruiken. In Californië, toch de staat waar alle grote tech bedrijven vandaan komen, verwacht je dit niet.
In de straat waar we zitten, zijn genoeg opties te vinden voor een snelle hap. We kiezen er deze keer voor een steakhouse te proberen. Chuck’s Hawaian Steakhouse gaat er prat op sinds 1965 excellente kwaliteit te serveren. Die kwaliteit drukken ze zoals gewoonlijk behalve in de smaak ook uit in de hoeveelheid. De 12 oz New York steak laat ik me goed smaken.